De Dode Zee

Bij het verlaten van Amman passeren we nog langs de King Abdullah Moskee, die met zijn blauwe koepel toch wel indrukwekkend is. Rijdend vanuit de bus slaag ik erin om een aanvaardbare foto te maken, die ik graag met jullie deel.

Wadi-Al Seer

Onderweg naar de Dode Zee stoppen we in Wadi-Al Seer waar het kasteel van een Perzische prins staat. Die heeft het in de 3de eeuw voor Christus laten bouwen. Kasteel is een groot woord, het zijn de overblijfselen van wat eens een mooi gebouw moet zijn geweest. Ze laten een filmpje zien van hoe het er moet hebben uitgezien. Moest het er nog zo hebben uitgezien was het de omweg waart, nu was het een leuke tussenstop.

De berg Nebo

Onze volgende halt is de berg Nebo, ongeveer 800 m hoog. Op deze berg zou Mozes na 40 jaar door de woestijn te hebben getrokken het beloofde land hebben kunnen aanschouwen, waarna hij is overleden op 120 jarige leeftijd. Zoals iedereen weet uit de bijbelse geschiedenis, heeft hij het beloofde land alleen maar kunnen aanschouwen maar hij is er niet geraakt.

In de 6de eeuw is er hier een kerk gebouwd ter nagedachtenis van Mozes, die met prachtige mozaïekvloeren was versierd. De kerk bestaat niet meer, maar ze hebben er een gebouw overgezet, om deze  vloeren te beschermen. En het mag gezegd worden deze vloer is mooi en in perfecte staat.

Vanop de berg zou je dus een prachtig zicht moeten hebben op de dode zee, maar heiige weer belemmerd ons het zicht(heiig een woord dat ik door de Nederlanders heb leren kennen, het geeft de weersituatie aan tussen open zicht en nevelzicht). In de onderste foto, zou je in het witte deel bovenaan, de dode zee moeten zien. 

Dode zee

Dan dalen we af naar de dode zee, deze ligt op 400 m onder de zeespiegel. Ze liegen niet, mijn hoogtemeter geeft het aan. Dit zou het diepste punt ter wereld zijn. 

In de dode zee is het zoutgehalte zo hoog dat er geen leven in is, op enkele micro-organisme na.

Je kan er zonder problemen in blijven drijven, dit heb ik natuurlijk ook uitgetest.

Ik had mij er natuurlijk al op voorbereid en in België waterschoenen gekocht. Dat was geen overige luxe, de grond in de zee, ligt vol stenen en soms scherpe rotsten. Ik was blij met mijn waterschoenen. Je wandelt een eind in het water, je zet je neer en blijft drijven. Je moet geen moeite doen om boven te blijven, je ligt op het water. De zwarte voeten op de foto zijn mijn waterschoenen, niet één of andere substantie die ik ter reiniging heb aangesmeerd. Je ziet hier wel mensen die zich compleet met een zwarte substantie hebben ingesmeerd. 

Er zijn soms wel golven en bij zo een golf heb ik een hele slok zout water binnengekregen en dat was niet lekker, die smaak is een hele tijd in mijn mond gebleven. 

Als je eruit komt blijft dat zout wel aan je lijf kleven, wat niet zo aangenaam is. Er zijn daar wel douches met koud water, maar daarmee krijg je het er niet af. Na een warme douche in het hotel voelt het al wat beter aan. 

Een leuke ervaring maar ik denk dat dit bij deze ene keer zal blijven.