Fort van Amber en Jaipur

Fort van Amber

In de ochtend zijn we naar het Fort van Amber gaan bezichtigen, dit ligt een uur rijden van Jaipur, onze overnachtingsplaats. Het duurt natuurlijk wel langer want eerst moeten moeten we nog uit de stad geraken, het gaat wel vlotter dan toen we gisterenavond de stad moesten inrijden.

Het Fort van Amber is heel groot en gebouwd op een hoge heuvel. Je kan te voet naar boven maar dit is een hele tocht, maar er ook de mogelijkheid om per olifant of jeep naar boven te rijden. De olifanten staan mooi naast elkaar te wachten om de toeristen naar boven te brengen, maar wij kiezen tezamen met enkele medereizigers om de jeep te nemen. Deze jeeps slingeren langs de hobbelige wegen naar boven, we worden flink doorheen geschud. Er zijn natuurlijk veel jeeps op dit pad naar boven, dit zorgt voor regelmatige opstoppingen. Deze opstoppingen gebeuren waarschijnlijk altijd op dezelfde plaats, want als de jeep stopt stormen er dadelijk enkele jongeren naar de jeep om handtassen en parasols in felle kleuren te verkopen, hoe langer het duurt hoe goedkoper hun verkoopwaar wordt.

Boven aangekomen wandel je door de toegangspoort naar de binnenplaats, een groot plein waar de olifanten met hun toeristen binnen komen gereden. Dit is een kleurrijk spektakel, vele olifanten zijn fraai beschilderd.

Via een trap op het plein kwamen we in het woongedeelte, hier hadden we olifanten poort, een mooie zuilenhal (de audiëntie zaal), de haremvertrekken, het spiegelpaleis, het was daar ook een wirwar van gangen, kamers uitkijktorens, kortom het is er groot genoeg om een tijdje in rond te hangen. Van boven op de fort had je natuurlijk een mooi zicht op de omgeving, je kon daar ook goed de karavaan van olifanten zien die met toeristen naar boven trokken en leeg weer naar beneden gingen. Wat hier ook niet ontbreekt zijn de apen, die leven vrij rond tussen de mensen in India.

Jaipur

Tegen het middaguur waren we terug in Jaipur, de roze stad, de stad is in volledig roze geschilderd omdat de Edward VII, de prins van Wales op bezoek kwam. Er zijn nog wel enkele mooie gebouwen in Jaipur, vooral het Paleis der winden is indrukwekkend. Het is een 5 verdiepingen hoog gebouw , dat zo is gebouwd dat de wind er optimaal kan doorblazen en voor de perfecte afkoeling zorgt. Over dit paleis der winden zagen we een dakterras dat windview noemde en dit leek ons leuk om iets te gaan drinken en eventueel te eten.  Je had daar een prachtig uitzicht op het paleis der winden, maar dat het eten daar betrouwbaar was, dat was een vraagteken. We hebben ons beperkt tot een snack en hebben het met z’n alle overleeft.

bazaars

Er zijn hier enorm veel bazaars, met bazaars bedoelen ze hier de massale vele winkeltjes die liggen langs de hoofdwegen die door Jaipur lopen. Dit zijn hele drukke wegen vol tuctuc’s  en ander rijdend materiaal op wielen. Overal proberen ze ons naar binnen te lokken, nooit om te kopen hoor enkel maar om te kijken, lepe mannen die verkopers. Na 3 dagen in India hebben we de sport van het negeren al goed onder de knieën. Wij hadden wel een ander probleem, we raakten door onze roepies(Indische munt) heen, en geldautomaten zijn er genoeg alleen zijn ze bijna allemaal buiten dienst. Het was een ware cavalerie tocht op zoek naar een werkende geldautomaat. Uiteindelijk hebben we er dan toch een werkende gevonden en kunnen we weer enige dagen verder, daarna zien we wel weer.

Shiva

Vandaag is het de feestdag van Shiva, één of andere Indische god. Er zijn massaal veel feestdagen in India, voor elke god wel één, gelukkig zijn niet alle feestdagen verlofdagen. Zo is de feestdag van Shiva geen verlofdag. Voor deze feestdag is het in de buurt van het stadspaleis zijn de starten versiert met witte en roze ballonnen. Er stond daar ook een kraam waar een roze drank wordt uitgedeeld. Het zijn voornamelijk kinderen die daar staan aan te schuiven om hun bekertje met dit roze spul te laten vullen. Op straat tussen het drukke verkeer zitten er mannen slingers te maken van bloemen, ik denk dat dit ook voor de feestelijkheden zal zijn.

 

Slenteren naar ons hotel

Het verkeer is zo druk, de straat staat vol met tuctuc’s. Daarom besluiten we om te voet terug naar ons hotel te wandelen, het is een ingewikkeld kluwen van straatjes, maar de hoofdstraten hebben een raster patroon, ik had goed opgelet in de bus toen we van ons hotel wegreden, het moest dus wel lukken. De tocht blijkt wel langer te duren dan ik dacht maar we zijn zonder één keer fout te lopen aan ons hotel geraakt. Tijdens deze wandeling worden we aangeklampt door een man, die ons vertelt van dat we naar de kleine winkels achter de bazaars moeten gaan, en dat we daar naar het dak moeten gaan om gratis een prachtig zicht op de stad te hebben. Hij loods ons door het verkeer naar zo’n plaatst met van die winkeltjes, ik begin mij ongerust te maken, wij zouden niet de eersten die naar de achterbuurten worden gelokt en daar overvallen. Er is nog een Nederlands koppel met ons mee, we zijn dus niet alleen, toch denk ik aan terugkeren, als we op de plaats van de trap naar boven komen. Daar laat de man ons achter en wij gaan naar boven, onderweg naar boven worden weer door een andere man aangeklampt, die begint ons verhalen over Jaipur te vertellen, als we boven zijn is die nog niet gestopt met praten. Het uitzicht is inderdaad wel de moeite, maar nu was het een probleem om van die andere man af te raken, die bleef maar vertellen. Toen ik kordaat zei dat we moesten vertrekken, begon hij over zijn winkel, nu was het een kwestie van doorzetten en hem ons niet laten binnenslepen in zijn winkel. Die mannen zijn gewiekst in de kunst om toeristen in hun winkel te krijgen. We slagen er toch in om dit niet te laten gebeuren, we zetten onze wandeltocht verder.

Op de weg naar ons hotel gaan de winkels over van toeristen winkels in winkels waar de Indiërs hun inkopen komen doen. Het wordt daar ook verschrikkelijk druk, we moeten tussen de mensen wringen om verder te geraken, toch is dit geweldig om zien. Vele jongeren staren ons aan en zijn geweldig trots als ze ons goedendag kunnen zeggen en dat wij die dan beantwoorden. Diegene die durft te vragen waar we vandaan komen is dan de held van de groep.

Het is hier werkelijk een kleurrijk spektakel.

Bollywood film

s’Avonds zijn we naar een Bollywood film gaan zien, in een mooi grote bioscoopzaal. We zijn er met een tuctuc naartoe gereden, dit is een belevenis waar je niet bij moet nadenken, anders doorsta je doodsangsten. Het verkeer is een chaos met constant getoeter, verstand op nul en genieten van de rit.

Er zijn 2 loketten om een ticket voor de bioscoop te kopen, één voor de mannen en één voor de vrouwen. Mannen en vrouwen moeten door een verschillende deur de zaal binnen, achter de deur komen ze gewoon in de dezelfde zaal en mogen mannen en vrouwen terug bijeen komen. Het is gewoon al fantastisch om het theater binnen te gaan, je komt eerst in een ronde inkomhal. Juist voor de film begint gaan daar de deuren van de filmzaal open, en kom je in een grote rode filmtempel, met een podium en doek voor het projectiescherm, fantastisch.

De film is een romantische Hindi film ‘Padman’, dus in het Hindisch, we verstaan er niets van maar kunnen toch volgen. Kort gezegd, het gaat over een man die probeert zijn vrouw gelukkig te maken met het fabriceren van maanverband voor haar, en dit loopt natuurlijk allemaal fout. Het  verhaal zou gebaseerd zijn op een waargebeurd verhaal over de man die voor de armere Indiërs een procédé heeft ontwikkeld om betaalbaar maandverband te maken. Als de film begint wordt iedereen blij en enthousiast, ze beginnen te applaudisseren en gillen, net een rockconcert. Het publiek is fantastisch.

Al zouden we graag de film uitzien, hij is leuk om zien, verlaten we tijdens de pauze de zaal, de film is dan al bijna anderhalf uur bezig en we moeten nog gaan avondeten. In de buurt van de bioscoop zou een goed restaurant zijn. Na wat zoek werk vinden we het, maar moesten we niet geweten hebben dat het een restaurant was, waren we er niet binnengegaan. Voor de ramen waren de luiken dicht en deur was gesloten, er stond enkel van buiten “restaurant Neros” op en voor de deur zat een man in het donker. We stappen dan toch maar naar die man toe, die doet de deur open en ja hoor daar is een restaurant, het zat daar behoorlijk vol. Er was nog wel plaats genoeg en we hebben daar lekker gegeten. We dan met de tuctuc terug naar het hotel gereden, en het was nog altijd even druk op de baan, maar de roze staat ’s nachts verlicht zien is de moeite waard.