Ganges en zijn rituelen(Varanasi)

geplaatst in: Azië, India | 2

Wederom vroeg opstaan, we gingen de zonsopgang aan de rivier de Ganges meemaken. De Ganges is een heilige rivier voor de Hindoes, de stad Varanasi waar de Ganges doorstroomt is voor de Hindoes wat Mekka is voor de moslims. De Hindoes willen als ze overlijden aan de rivier gecremeerd worden. Ze geloven, als ze na hun overlijden volgens de juiste rituelen aan de Ganges worden verbrand, dat ze na hun reïncarnatie in een beter leven zullen terugkeren.

We vertrokken om 6u aan ons hotel met een fietsriksja naar de Ganges, een 2km van ons hotel verwijderd. Als we dan door de ontwakende stad rijden, is het toch even schrikken, dit is de vuilste en smerigste stad dit ik tot nu toe heb gezien. De straten zijn bevuild met etensresten waar de koeien en honden van aan het eten zijn, het ligt vol afval, her en der koeien uitwerpselen, dit is toch even schrikken. Als we enkele uren later terug naar ons hotel fietsen, is er wel enige beterschap, het vuil is min of meer bijeen gevaagd, maar het ligt er nog wel, dat het wordt opgehaald betwijfel ik, de koeien, honden of apen zullen er zich wel mee bezig houden.

 

Ganges

De zonsopgang meemaken is fantastisch, op de stenen trappen van de ghats( zo noemen de oevers aan de Ganges), staan de Hindoes zich klaar te maken om zich te reinigen in de Ganges, zowel het lichaam als de ziel wordt in de Ganges gereinigd.

We gaan met een boot de rivier op, zo krijgen we een mooi beeld op de verschillende ghats.

Het is een waar genot om langs de Ganges te wandelen, het is zo prachtig om zien.  Overal is er wel iets special te bewonderen.

Crematie aan de Ganges

We varen ook naar de crematie plaats, hier mag niet worden gefotografeerd, wat we dan ook respecteren. Vanop een respectievelijke afstand mogen we wel een overzichtsfoto maken. Een crematie gaat volgens strikte regels, eerst moet het lichaam in de ganges worden gereinigd, dit gebeurd wel met het lijk in een doek gewikkeld. Daarna wordt er hout gekocht en mooi gestapeld, daarboven op wordt het lijk gelegd. De oudste zoon moet met het heilige vuur de brandstapel aansteken.

Eerst moet hij zich wel laten kaal scheren, baden in de Ganges, dan 5 maal met het heilige vuur in de hand rond het lijk lopen, die 5 maal komt door de 5 elementen, vuur-water-aarde-lucht en ruimte en dan mag hij de brandstapel aansteken. Het lichaam wordt ook ingesmeerd met boter, zodat het beter kan branden. Dan moet er worden gewacht tot de schedel openbarst zodat de ziel naar de hemel kan. Het naar de hemel gaan van de ziel, is ook de reden dat er geen foto’s worden genomen. Men gelooft, als er een foto wordt genomen op het moment van het barsten van de schedel, dit de ten hemel gaan van de ziel zal verstoren. Dit alles kunnen bewonderen maakt grote indruk. De Hindoe’s maken ook geen aanstoot als je daar staat naar de te kijken, het is dan ook geen massa toerisme dat daar naartoe komt. Er worden daar per dag tot 200 lijken gecremeerd.

Niet alle Hindoe’s mogen worden gecremeerd, zwangere vrouwen, heiligen, zei die aan bepaalde ziekten zoals de pokken of de pest zijn gestorven, de onaanraakbaren(de kastelozen) en nog een aantal groepen maar ik ken ze niet alle, daar zal google voor moeten raadplegen. Deze overledenen moeten in de Ganges worden gesmeten, ze moeten wel worden verzwaard zodat ze dadelijk zinken en niet blijven drijven. Tijdens onze boottocht zijn we daar getuigen van, dit mag dan wel worden gefotografeerd.

Sadhoes

Er zwerven hier ook vele mannen rond in orange kleren, dit zijn Sadhoes die hun laatste jaren rondzwervend en mediterend doorbrengen, ze leven van aalmoezen. In zo’n heilige plaats als Varanasi zijn er veel Sadhoes.

Hieronder is het waarschijnlijk een priester van de Nepal tempel en de foto daaronder ben ik ook niet zeker of het een Sadhoes is, hij is namelijk niet in het orange.

 

Het straatleven in Varanasi

Ondanks alle vuiligheid is de kleurenpracht van hun kleren en versieringen zo mooi om zien. Je vergeet haast de vuiligheid die overal verspreid ligt. Eten wordt hier naast een afvalhoop van rottend voedsel of een koeienvla verkocht, hygiënisch kan dit alles toch niet zijn.

Maar door al het bewonderen heb ik mijn voet wel in een verse heilige koeienvla gezet. Ik heb dan mijn schoen proberen schoon te maken in de Ganges, dat is niet volledig gelukt. Maar mijn schoen heeft in een uitwerpsel van het heiligste dier van India gestaan en heeft daarna in de heiligste rivier gebaden, deze schoen komt na zijn dood minstens terug als een laars.

 

We wandelen ook nog door de kleine steegjes, daar is het koeler en iets rustigers, toch blijven de brommers  al toeterend en koeien al slenterend hierdoor komen.

Wasserij Ganges

Ook het wassen van de kleren gebeurd in de Ganges. Het voornamelijk mannen die hier wassen. Er hangen en liggen daar vele kleren te drogen, in het water zien we de mannen de kleren met de hand op een steen wassen.

 

Onderweg van hotel naar Ganges

We hebben vandaag 3 keer de trip van ons hotel naar de Ganges en terug afgelegd, dus 6 keer het traject met de fietsriksja. Het is amper 2km maar een hel om door te raken. Na Delhi en Jaipur, dacht ik dit kan niet erger, maar dan kwam Varanasi, dit klopt elke verbeelding van verkeerschaos.

Het gaat hier vooral tussen fietsriksja, tuctuc’s, brommers en fietsers, soms een auto en een massa mensen. Iedereen haakt daar constant ineen, de brommers claxonneren constant, hun vinger gaat niet van de claxon, oorverdovend. Als alles ineen hangt, gaat niemand achteruit, er wordt geduwd en getrokken tot je erdoor bent. Alle voertuigen zijn dan ook beschadigd, niet erg beschadigd want grote snelheid haal je niet, de impact van een aanrijding in miniem.

 

Avondboottocht op de Ganges

’s avonds zijn we nog een boottocht gaan doen op de Ganges, je ziet op de oevers de ceremonieën starten. Op verschillende ghats zijn er bezig.

Daarna naar het midden van de rivier, waar we kaarslichtjes te water hebben gelaten, leuk en mooi om zien, al denk ik niet dat dit een Hindoe gebruik is , ik denk dat dit meer voor de toeristen wordt gedaan, niettemin altijd leuk om doen.

 

 

 

 

Dan voeren we terug naar de oever van de Ghats, daar was de Hindoe ceremonie al bezig. Dit wordt hier elke avond gedaan, en dit is indrukwekkend, en zo mooi. Een plaats vinden tussen de vele boten die daar al lagen, ging gepaard met veel kabaal. Er moesten boten opzij worden geduwd en verplaatst, onze boot was niet klein in vergelijking met de andere die daar lagen. Na enige tijd lagen we toch stil en konden we van het speltakel genieten. Er stonden daar een reeks priesters te zingen en met vuur te zwaaien, de muziek bleef verder spelen, er kwam nog wat rook en pluimen bij. Kortom een plezier om naar te kijken.

 

 

2 reacties

  1. Rosa Van Steen

    Wat een druk land, ongelooflijk dat mensen in zo een chaos kunnen leven.
    Ik wordt draaierig van al die beelden die voor mijn ogen verschijnen,het is moeilijk om zoveel informatie te kunnen verwerken. Hopelijk is het in Nepal wat kalmer.
    Jullie genieten ervan dat is het voornaamste.
    Groetjes

  2. Rosa Van Steen

    Rosa Van Steen februari 21, 2018 | Reply
    Wat een druk land, ongelooflijk dat mensen in zo een chaos kunnen leven.
    Ik wordt draaierig van al die beelden die voor mijn ogen verschijnen,het is moeilijk om zoveel informatie te kunnen verwerken. Hopelijk is het in Nepal wat kalmer.
    Jullie genieten ervan dat is het voornaamste.
    Groetjes

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *