Eerst met de trein naar Schiphol(Amsterdam), dit liep zoals we tegenwoordig gewoon zijn met de treinen naar Nederland, niet van een leien dak.
We waren nog niet in Antwerpen of we stonden al stil in de tunnel onder de stad. Ze moesten hem een reboot geven, hier hebben we 15 minuten stil gestaan. In Breda hetzelfde probleem, hier stonden we wel in het station, even overwogen we om over te stappen op een andere trein naar Schiphol, zoals al enkelen hadden gedaan, maar uiteindelijk zijn we dan toch vertrokken en we kwamen met meer dan een half uur vertraging aan in Schiphol. Dit zijn van die momenten dat je blij bent dat je een dag eerder al naar de Schiphol bent vertrokken, zo maak je je geen zorgen tijdens deze onvoorziene problemen en kan je ontspannen vertrekken.
De vlucht naar Amman, hoofdstad van Jordanië, duurde ongeveer 4u30. De perfecte tijd om een filmpje te zien en een hapje te eten.
In de luchthaven moest het visum nog worden in orde gebracht. Dit gebeurde via een groepsvisum, het enige wat we moesten doen was onze reispas afgeven aan een douanebeambte die daar stond met een bord met de naam Djoser op en wachten tot onze reisbegeleider met de afgestempelde paspoorten terug kwam, dit heeft wel even geduurd.
Als we dan naar de uitgang van de luchthaven wandelde, kwamen we mee in het kielzog van een hoop sporters alle in dezelfde rode training, duidelijk een team van één of andere groepsport. Als we aan de uitgang kwamen, werden deze alle luid enthousiast toegejuicht door een grote menigte die in de aankomsthal stonden te wachten. Mijn nieuwsgierigheid nam de bovenhand en ik stootte één van die sporters aan om te vragen welke sport hij beoefend, dat bleek voetbal te zijn, en als ik dan vroeg wat ze hadden gewonen, melde hij mij dat ze het Jordaans national voetbalteam zijn. Ik dan maar zeggen geweldig en tof (in het engels natuurlijk) en een klopje op zijn schouder ter appreciatie en als teken van bewondering. Achteraf bedacht ik mij, wat moet die gast wel niet van mij hebben gedacht, zeker als ik dan later verneem dat ze net terug zijn gekomen van een wedstrijd tegen Irak die ze hebben verloren. Dat zijn waarschijnlijk vedetten in de Arabische voetbalwereld en dan staat daar een of andere buitenlandse pipo goe bezig te zeggen.
Daarna nog wat Jordaans Dinars uit de muur gehaald en met de bus naar het hotel. Het is al behoorlijk laat als we op de kamer zijn.
Annie
Tof, ik zal met plezier de berichten lezen, groetjes aan Linda, geniet ervan Annie