Onze trip naar de Chinese muur was werkelijk fantastisch, al moet je ginder wel praten over The Great Wall, als je daar over de Chinese muur praat, kijken ze wat raar.
We gingen daar met de trein naartoe, wederom een veel te groot gebouw en lange rijen aan de loketten. De vertrekuren van de treinen staan natuurlijk in het Chinees, wat lastig is, het is onmogelijk om daar ook maar iets uit af te leiden. Gelukkig zijn de cijfers leesbaar en hebben alle treinen een nummer.
Eerst moesten we nog aan treintickets geraken, en de rijen waren lang en krompen traag, de tijd daarentegen ging snel vooruit. Het halen van onze trein begon in het gedrang te komen. In de rij geraakte we aan de praat met een jonge Chinese leraar, die met een IJslandse Erasmus student ook naar The Great Wall ging. Dit was eens een Chinees die goed Engels kon. Die hielp ons het kopen van de treintickets en ons dan snel door de controle loodsen, om dan de sprint in te zetten om de trein te halen. We waren juist op tijd.
En zoals ik eerder al zei, wij zijn een bezienswaardigheid. Op de trein deden enkele passagiers pogingen om met ons contact te leggen, hun Engels was wel heel slecht. Zo leerden we nog 2 jonge dames en een jonge man kennen, die dan de hele dag bij ons zijn gebleven.
Wat ik in normale omstandigheden vervelend vind, maar tijdens deze dag was dit geweldig leuk. We waren ondertussen al een groep van 11 geworden.
Na enige tijd rijden begonnen we de eerste stukken van de muur te zien, en deze waren al indrukwekkend. Je merkte dat er meer en meer opwinding ontstond, iedereen was onder de indruk, en dit waren de nog niet gerestaureerde stukken.
Aangekomen in het station van Badaling, was het nog een korte wandeling tot het stuk muur dat je kon bewandelen. Dit is het stuk dat voornamelijk door de Chinezen wordt bezocht, we waren dan ook één van de weinige westerse toeristen tussen enorm veel Chinezen. Aan de ingang werden we overweldigd door groepen schoolkinderen, allemaal wouden ze op de foto staan met mijn kinderen. Dit ging door tijdens onze wandeling op de muur, geregeld werden we aangeklampt om mee op de foto te staan.
Tijdens de beklimming van de muur, begreep ik waarom er altijd wordt gepraat over het beklimmen van de muur en niet van het wandelen op de muur. Het is een steile aangelegenheid en best vermoeiend. Het is ongelofelijk dat ze zo hoog in de bergen zo’n bouwwerk hebben kunnen bouwen, zo ver het oog reikt is de muur te zien.
Na deze geweldige dag zijn we voor het avondeten in een klein restaurant gegaan. Hier moesten we zelf ons eten koken in een hete bouillon. We kenden het niet en het werd ons in gebarentaal uitgelegd. Het kwam er simpel op neer, je koos je bouillon, je kreeg een hele hoop vlees en groenten, en dit moest je dan in de hete bouillon stoppen tot het naar u goesting klaar was. Ik koos met mijn domme kop voor een curry bouillon en dit was danig pikant,mijn mond heeft nog een tijdje in brand gestaan.
Geef een reactie