We zijn deze week door de streek gereden waar de eerste wereldoorlog sterk heeft gewoed. Dan moeten we toch ook iets gaan bezichtigen wat daar mee te maken heeft, het is per slot van rekening ook juist 100 jaar geleden dat de oorlog begon. In de buurt van Lens is er een monument ter nagedachtenis van de Canadese oorlogsslachtoffers . Het is een hoge toren die in 2 is gesplitst, een opvallend gebouw, de moeite van een bezoek waard. Er zijn hier ook nog loopgraven te zien, natuurlijk niet meer gemaakt met zandzakjes maar uit steen nagemaakte zandzakjes. Dit geeft niet echt de indruk hoe het in het echt moet geweest zijn.
Ook nu weer hebben we voor de panoramische route gekozen, het was amper 140 km maar dit heeft toch uren geduurd. Nu was het echt saai geworden, zeker als je constant achter tractors of vrachtwagens hangt. We hadden honger en voor het middagmaal hadden we gehoopt om onderweg iets te vinden. Toch was dit niet eenvoudig, door de massa’s dorpjes die we passeerden, was er nooit iets open waar je voeding kon kopen. Uiteindelijk zijn we aan een frituur gestopt, de frieten waren slap en ongelooflijk vettig. Een frituur in Frankrijk kan toch niet tippen aan de Belgische frieten.
Onze laatste stop is Oostende, hier zijn we naar de musical Evita geweest. Dit als een soort afsluiten van onze recente reis naar Argentinië. Dit is echt een goede musical, niet abnormaal hij speelt al jaren over heel de wereld.
Geef een reactie