Het schiereiland Snæfellsnes, wordt overal geprezen om zijn schoonheid, maar je leest er bijna niets over in de reisgidsen. De hoteleigenares heeft ons gisteravond een hele reeks interessante plaatsen aangeduid en wij hebben er daar een reeks uit gekozen.
Daar hebben we er vandaag een reeks van bezocht.
De eerste stop was dadelijk een hoogtepunt, Olkelda, dit is een waterbron met natuurlijk sprankelend water, moest ze het niet hebben gezegd dan had ik het niet gezien en zeker geen water van hebben genomen. De bron geeft je niet dadelijk zin om hiervan te drinken. Nochtans staat op het bijhorende bord, ontdekt in 1725 en geeft gezond en heilbrengend water voort. Het zou goed zijn voor nier en diabetes patiënten. Hier hebben we geen toeristen gezien.
De volgende stop was al iets leuker, Ytri-tunga, een baai waar we 70% kans hebben om zeehonden te zien. Hier stoppen wel toeristen, zelfs een bus vol, die wel vertrekken als wij toekomen, dit maakt het wat rustiger. Op een rots in het water zit er ééntje (zeehond bedoelen we geen toerist) om hem goed te zien moet er over glibberige rotsblokken worden gekropen, een hachelijke onderneming. Ik staak deze ook halverwege, ik wil geen benen breken,zeker niet voor één zeehond van kortbij te zien. Na enige tijd vonden we meer zeehonden, ze zitten wel verder weg, maar met een verrekijker is het een leuk spektakel om zien. Er zitten hier ook veel vogels, toen kwam de wild life fotograaf in mij naar boven, de resultaten kan je hier zien, de namen van de volgels moet ik u schuldig blijven, die zoek ik later wel op.
Next stop het kerkje van Búðir, ligt ook ergers langs de kust, het is leuk om zien. Er was daar zoals je bij alle bezienswaardigheden hebt een bus met toeristen gestopt, op zichzelf niets op tegen, maar als ze alle nog eens dezelfde jas aanhebben, wordt het wel grappig, zeker als ze alle tezamen in het kerkje willen binnengaan.
We rijden verder, de kliffen van Londranger, weerom de moeite om zien. Hier zijn ook hele meeuwen kolonies die zich tegen de rotsen nestelen.
De hele trip gaat rond de één van de hoogste vulkanen van IJsland, Snæfellsnes, 1445m hoog en staat al bijna 2000 jaar droog. Het weer vandaag is droog maar bewolkt, er hangt op enkele honderden meter een nevel, zodat we de vulkaan top niet kunnen zien(zie foto) maar als we meer noorden van Snæfellsnes komen wordt het beter weer, de zon schijnt zelfs, dan kunnen we toch al flarden van de witte besneeuwde top waarnemen, je moet wat moeite doen maar op de foto zijn er stukken te zien.
Na een picknick begeven we ons naar het zwarte stenen strand van Djúpalónssandur, dit vind ik het mooiste dat ik vandaag heb gezien. Op dit strand is in 1948 een schip tegen de klippen gevaren, er hebben maar 5 van de 18 varenden het overleeft. Ter nagedachtenis hebben ze de overblijfselen van het schip op het strand laten liggen. Dit geeft wel een speciaal beeld, al het materiaal dat ligt te roesten op de zwarte keien.
Laatste stop is het stadje Grundarfjörður, het is niet het stadje maar de waterval en de enorm hoge rots die juist voor het stadje ligt die het interessant maken. Ondanks dat ik al vele watervallen op deze trip heb gezien, kan de Kirkjufellsfoss mij toch bekoren, en zo tezamen met de Kirkjufell rots, maakt het plaatje compleet.
Vanavond hebben we in het restaurant bij ons hotel gegeten, de eigenares maakte gisteren reclame met de melding dat alles met lokale verse producten was gemaakt. Ik heb paard gegeten, veulen in feite, dit wil dus zeggen dat dit beestje hier nog recent heeft rondgelopen. Het was geweldig lekker, en klaargemaakt met appels en peren. Ik ben momenteel op zoek naar de peren en appelbomen hier in de buurt.
Geef een reactie