Cinque Terre

We bezoeken La Cinque Terre, dit zijn 5 dorpjes aan de ruige kustlijn in het noorden van Italië. Deze zijn pas in de jaren zestig ontdekt als toeristische attractie. En nu worden ze overrompeld door toeristen. Wij zijn hier net voordat het toeristisch seizoen start en er is nu al veel volk.

Je bezoekt deze dorpjes best per trein, ze liggen tegen de rotswanden, met een auto geraakt er bijna niet. We doen er 2 dagen over, dag 1 doen we 3 dorpen, en volgende dag de overige 2.

We logeren in de stad La Spezia, en dat is voor de meesten de uitvalbasis om La Cinque Terre te bezoeken. Er is een trein die constant rijd om de toeristen ernaartoe te brengen. Het is een enorm grote trein en dat is nodig, we zijn met velen.

Monterosso

Het eerste dorpje dat we bezoeken is Monterosso, dit is het grootste van de vijf. In dit dorpje heb niet zoveel huizen die tegen de rotsen opklimmen, maar het heeft wel als enige van de 5 dorpen een zandstrand.

Op het strand liggen de roeibootjes klaar, met doeken bedekt, in de typische blauw witte strepen.

Ze hebben hier ook nog een kolos gebouwd, die het dak van het restaurant moet torsen, waar is de tijd dat de goden de wereld moesten dragen.

Vernazza

Ons tweede dorpje is Vernazza, hier is een kleine haven, met de mooi gekleurde huizen errond. Het is een regenachtige dag, het valt niet met bakken uit de lucht, maar het miezert geregeld.

Op de heuvels hebben ze met stenen muren, landbouw gronden aangemaakt.

We kuieren door de smalle straten van Veranazza, heel mooi, maar hier wonen moet toch vermoeiend zijn, al die trappen.

Corniglia

We sluiten onze dag af met het dorpje Corniglia. Dit ligt niet aan de zee, maar op een klif 100 meter boven zeeniveau. Hiervoor moeten deze trap nemen, het is een stevige klim. Het uitzicht is natuurlijk mooi. We zien in de verte Manarolo opdoemen in de enige zonnestralen die we vandaag zien. Dit dorpje is voor morgen.

Hier ook weer de stenen muren voor de landbouw, en de fraai geschilderde huizen.

Op dit pleintje hebben ze een voetbalveld getekend, en gelukkig ook netten gespannen, zodat er geen sukkelaar naar beneden moet als de bal te hoog wordt getrapt.

Vanop die hoogte heb je wel een mooi ver zicht, hier kunnen we nog 3 zonnestralen waarnemen, die mooi op de zee stralen, dan toch 2 keer de zon gezien vandaag.

En dan is het tijd om terug de trappen af te dalen, naar het station. Gaan uitrusten om morgen de overige 2 dorpen te bezichtigen.

Manarola

Onze tweede dag is een zonnige dag, dan zijn de beschilderde huisjes nog mooier. Vandaag is er wel een 24 uren treinstaking in Italië, wat het toch wel iets spannender maakt om aan de dorpen te geraken. Maar met wat geduld lukt het wel, er komen geregeld treinen opdagen. Gelukkig maar want de toeristen, zoals wij er ook zijn natuurlijk, staan met velen te wachten in het station.

Manarolo is wel één van de mooiste van de 5 dorpen. Het is ook één van de meest gefotografeerde, dat heeft te maken omdat je vanop een helling het dorp prachtig kan zien liggen en dus ook fotograferen. De zon staat een beetje ongunstig, zodat de pracht van de kleuren niet zo goed zichtbaar is op de foto.

De zee is nog wel erg onstuimig, de golven beuken tegen de rotsen die het haventje beschermen. Het is een spectaculaire zicht.

Boven op de top van Manarole staat een klokkentoren, een steile klim brengt ons naar daar. Van daarboven heb je een mooi zicht op het dorp.

Bij een klokkentoren hoort natuurlijk een kerk.

Het wijwater wordt wel schaars, je moet het met een dispenser het wijwater nemen om een geweid kruisje te maken.

Wandelen van Manarola naar Riomaggiore

Tussen de dorpen zijn er wandelpaden, dit zijn stevige wandelpaden waar je toch wel wat inspanning voor moet doen.

Tussen Manarolo en Riomaggiore, loopt er een romantisch wandelpad. Dit dachten we te doen, maar viel dat tegen, het was afgesloten. Dan toch maar onze stoute schoenen aangetrokken en het stevige wandelpad naar Riomaggiore genomen. En stevig was het, het is maar 1200m lang, maar met een steile klim van 200m, langs een pad dat voornamelijk uit rotsen bestaat, hierboven enkele foto’s van het pad. Zo is het constant naar boven. Maar boven heb je natuurlijk een spectaculaire zicht, Op de baai waar je in de verte enkele dorpjes ziet liggen.

Beneden zien we het kerkje waar we vertrokken zijn.

Dan beginnen we aan de weg naar beneden richting Riomaggiore. In de verte zien we ons doel al liggen. Het is een warme dag, ik loop zelfs al in T shirt.

De afdaling is al even zwaar als de klim.

Riomaggiore

Om aan het dorp te geraken moeten we nog wel door een tunnel, die wat doet denken aan onderwater aquarium.

Na zo’n stevige wandeling hadden we een lekkere maaltijd verdient. Aan de ingang van het dorp was er een restaurant dat ze gezellig uitzag, het staat zelfs in de Michelin gids, wij zijn daar gaan eten, en het was heel lekker, en een aangenamen omgeving.

Riomaggiore is werkelijk mooi, weerom die prachtig gekleurde huizen, de roeiboten die zij aan zij liggen te wachten om uit te varen. Maar als ik de golven zie botsen tegen de rotsen, lijkt het mij toch niet zo veilig om hier te vertrekken met zo’n roeibootje.

Op de rotsen zien we de eerste zonnekloppers.

De 2 dames op de foto hieronder hebben zich juist zo geïnstalleerd, zodat de golven die tegen de rotsen klotsen, hun juist niet raken.Nu echt ontspannen liggen lijkt mij dit niet, maar ik ben dan ook geen zonneklopper.