Steilste straat en Zuidelijkste punt

geplaatst in: Nieuw Zeeland, Oceanië | 0

De steilste straat

Voor we aan onze langste autotocht van deze reis beginnen, stoppen we eerst nog aan de steilste straat van de wereld. Dit wordt toch door de inwoners van Dunedin geclaimd. De straat overbrugt een hoogte van 47m over een afstand van 161m, op het steilste stuk is de stijgingsgraad 35%.

Het is inderdaad enorm steil, als je naar beneden wandelt ben je niet op gemak. Het heeft dan ook nog geregend, dit maakt het nog wat gladder, je hebt schrik om uit te schuiven. Gelukkig zijn er trappen naast de weg, dat maakt het afdalen wat veiliger.

De postbode moet alles uit zijn brommertje halen om boven te raken.

Onderweg

Het is een lange tocht vandaag, we rijden naar Fjordland, zo’n 300km van Dunedin verwijderd. Maar ik wil naar het zuidelijkste punt van Nieuw Zeeland gaan, daarom doen we een omweg van 140 km.

We rijden door heuvelachtig terrein, dit is veel aangenamer om te rijden, je hebt dan mooie landschappen, aangenaam om zien tijdens zo’n lange rit. We zien hier massaal veel schapen, wol is een groot uitvoerproduct van Nieuw Zeeland.

In het stadje Gore zijn ze trots op hun forelvissers, deze eren ze met een metershoog standbeeld van een forel.

Stirling Point

In Gore moeten we beslissen of we naar het zuiden rijden of direct naar Te Anau. Het weer is zonnig de lucht is blauw, we zijn nog goed op tijd, dus we slaan af naar het zuiden, nog een 80km naar Stirling Point. Daar zouden we dan op het zuidelijkste punt van Nieuw Zeeland staan. We zijn nog niet goed naar het zuiden aan het rijden, of de lucht begint al dreigend te worden. Het begint keihard te regenen, de wind waait enorm hard. Je begint je af te vragen of je er wel goed hebt aangedaan om naar dit eindpunt te rijden. Het is per slot van rekening maar een paal aan de zee.

Tegen dat we er bijna zijn, begint de lucht uit te klaren, en tegen dat we in Sterling Point zijn, is er zelfs een blauwe lucht. Dit geeft toch voldoening, al is het maar een eindpunt van een land, het heeft toch iets speciaal om op zo’n punt te staan. Het is wel niet echt het zuidelijkste punt van Nieuw Zeeland, er ligt nog het Steward eiland onder, dit is het derde kleine eiland van Nieuw Zeeland.

De lucht is even zo helder dat we de vuurtoren verder in zee goed zien. De kustlijn is ruw en mooi, je ziet mensen tussen de rotsen klauteren, we denken dat ze naar oester zoeken. De naam van het restaurant hier aan dit punt is de Oyster Cove, en je kan daar een oesterschotel eten, dus denken we dat er daar oester tussen de rotsen zitten.

Het is ondertussen al na 14u en we hebben nog niets gegeten. Het restaurant ziet er aanlokkelijk uit en heeft prachtig uitzicht, we besluiten om daar een hapje je eten. Het eten was er geweldig lekker, en met zo’n uitzicht smaakt het nog beter.

Op de weg naar het zuiden zien we veel fietsers, ze zitten te zwoegen en te vechten tegen de weerelementen om op dit Zuidelijke punt te geraken, het zijn moedige mensen. Ik zou er niet aan beginnen ook al rijd ik graag met de fiets. Velen rijden met een tandems, meestal man voorop en de vrouw achteraan. Terwijl wij aan het eten zijn, zien we de fietsers toekomen, soms in de gutsende regen (terwijl wij lekker zaten te eten, kwam er nog een stevige regenvlaag langs), toch nemen nemen ze alle een foto aan de paal met de fiets in hun hand. Ze hebben groot gelijk het is een prestatie, dit moet je vastleggen, want daarna moeten ze nog meer dan 50km terug, beuken tegen de wind. Geef mij maar de auto, stormweer is dan ook lastig, maar ik zit toch droog.

Naar Te Anau

Dan is het tijd om te vertrekken, we moeten nog bijna 200km naar onze eindbestemming, Te Anau (Fjordland). Het landschap is wederom een lust voor het ook. Er hangen veel dreigende wolken, het regent al dagen in Fjordland. en het weer kondigt geen mooie vooruitzichten voor de komende dagen.

Rond 18u zijn we in Te Anau, we doen daar nog een avondwandeling. Hier hebben we onze winterjassen nodig, het is maar rond de 11%, groot contrast met de vorige dagen, aan de andere kant van de bergen. Het meer dat ook Te Anau heet, is wel prachtig, bij de ondergaande zon.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *