Colca Canyon

geplaatst in: Peru | 1

Voor diegene die mijn blogs gemist hebben, sorry hiervoor, maar we zijn bijna een week internet loos geweest.

We zijn nu het Andes gebergte ingetrokken, de hoogte in, we gaan een pas van 4900 m overschrijden, om aan te komen in het stadje Chivay op 3700 m hoogte.

Dinsdag zijn we vertrokken in Arequipa, dit is een rijke stad maar als je in de buitenwijken komt, merk je toch weer de armoede.

Er gaat voor deze 3 dagen een lokale gids mee Coco, een enthousiast persoon, die met veel liefde en overgave over alles vertelt, een aangenaam persoon.

Om niet teveel last te hebben van hoogteziekte, moet er veel water en Coca thee worden gedronken. Dit heeft natuurlijk tot gevolg dat er veel naar het toilet moet worden gegaan, maar daar zijn ze in de Andes en zeker op deze route op voorzien, geregeld vind je er een toilet gebouw in de middle of nowere, hier kan je voor 1 sol (30 eurocent) je laten leeglopen. Je kan er ook nog iets kopen om te snoepen, maar ik denk dat ze leven van de plassers. Het toiletpapier mag hier niet in het toilet worden gegooid maar in een vuilbakje, dit is zo in heel Peru.

Het is een prachtig landschap waar we door rijden.

We klimmen almaar hoger en dat begin je te voelen, de lucht wordt ijler en de kans op hoofdpijn neemt toe. Als we de pas van 4900m overschrijden, tot nu toe lukt het mij nog aardig om de hoogte aan te kunnen, meld Coco dat we nu niet gaan stoppen maar wel over 2 dagen op de terugweg, dan zijn we al beter aan de hoogte aangepast. Tot we een paar honderd meter verder worden tegengehouden door wegenwerken. We staan daar meer dan een half uur stil, en dan merk je waarom Coco dit zei, want je begint altijd maar meer last te krijgen van de ijle lucht.

Dat er momenteel wegenwerken zijn is normaal, het regenseizoen is juist gedaan en er zijn vele wegen stuk. We merken dit over heel ons traject door de Andes, soms zijn de wegen in erbarmelijke staat,  je moet van deze wegen al niet veel verwachten. Er zijn ook momenten dat de bus door een rivier moet, omdat de weg is weggespoeld.

 

 

 

 

 

 

 

Voor we naar het hotel gingen zijn we eerst nog het stadje Chivay gaan verkennen. Hier heeft de tijd blijven stilstaan, dit is een arme stad, wel bizar in feite want het is de uitvalbasis voor het verkennen van de Colca Canyon, hier komen toch veel toeristen. We hebben er wat rondgewandeld, vooral de lokale markt is leuk. De mensen laten zich gemakkelijk fotograferen, soms vragen ze 1 sol ( 30 eurocent), ze weten uit alles geld te slaan.

 

 

 

 

 

 

 

Er was daar een lokale schone die op het hoofdplein aan het wandelen was, we dachten dat zijn probeerde geld te krijgen om mee op de foto te staan. Onze gids raakte aan de praat met dit meisje en ze vond het niet erg om war te  poseren, ik heb er dan maar een foto van gemaakt.

In ons hotel aangekomen merken we nog meer dat we weg zijn van de wereld, er is hier zelfs geen verwarming en het wordt hier behoorlijk koud ’s nachts. Er liggen wel extra dekens, en we krijgen een klein elektrisch kacheltje, dit maakt de kamen toch 2°C warmer.

Woensdag zijn we de Colca Canyon gaan bezoeken en hopten we  Condors te zien.

Vroeg in de ochtend vliegen die rond in deze Canyon. Dus vroeg op vandaag om 6u30 vertrekken we met de bus, en om 7u50 zijn we aan de Canyon, daar starten we aan een wandeling langs de Canyon en kunnen we de pracht van deze Canyon aanschouwen en deze is indrukwekkend. Toch merken we op deze tocht de impact van de hoogte, je ben sneller buiten adem, je hart gaat soms snel tekeer, en natuurlijk hoofdpijn.

Na een 30 minuten stappen komen we aan de Cruz del Condor, hier komen de condors normaal zweven. We hadden ze al van heel ver kunnen waarnemen, maar als we eraan kwamen, zagen we geen condors meer. Dan maar blijven wachten, we werden al wat wanhopig, want het duurde lang. Maar dan begonnen er schuchter enkele condors tevoorschijn  te komen en na enige tijd konden we ze prachtig zien rondvliegen, al blijft een foto ervan nemen geen simpele bedoening.

Op onze terugweg zijn we op nog enkele mooie uitkijkpunten gestopt om nog enkele foto’s van deze prachtige Canyon te nemen.

Na het middageten hebben nog een wandeling gemaakt aan de andere kant van de Colca rivier, een leuke maar weer door de hoogte best  zware trip. Daarna zijn we naar de thermen geweest, maar het leek toch meer op een klein openlucht zwembad met natuurlijk bronwater van 38°C , best eens aangenaam om in te gaan. Het is wel bitter koud hier in de bergen en eruit komen was een hele opoffering.

Vrijdag  verlieten we de Colca Canyon, we blijven wel in het Andes gebergte. We gaan verder naar het zuiden, naar het Titicaca meer, meer bepaald naar de stad Puno. Tijdens de rit worden we verwend door natuurelementen en dieren, waar onze chauffeur telkens de bus langs de kant zet, zodat we goed foto’s kunnen nemen. De vulkaan Saban Cayo die begint enorme rookpluimen uit te  stoten, dit geeft een prachtig beeld. Als deze vulkaan zo blijft roken dan wordt de Colca Canyon afgesloten, het zou kunnen dat we geluk hebben gehad deze gisteren te bezoeken.

We passeren ook weer over de pas op 4910 m hoogte, hier is een uitkijkpunt waar we nu stoppen. We kunnen al wat beter tegen de hoogte, toch blijft de hoofdpijn aanwezig. Het uitzicht is mooi, maar het staan op zo’n hoogte is toch wel het speciaalste.

Er zit hier ook een verkoopster die zelf gebreide spullen in alpaca wol verkoopt, je vind die wel op elk uitkijkpunt, maar hier hebben we ons laten verleiden, zoals velen van onze bus trouwens. Het was ook niet zo duur, al was ik na afloop wel 30 euro kwijt maar enkele leuke gebreide souvenirs rijker.

Er lijken ook meer dieren langs de weg, plots zien we daar 3 flamingo’s staan, rustig in een plasje naar eten te zoeken. Ook een vicuña zit langs de weg te wachten om op de foto te staan.

Een eind verderop zit daar een hele kudde alpaca’s. We stappen natuurlijk alle uit om deze te fotograferen. De alpaca hoeders heeft geld geroken en vraagt om een bijdrage om haar alpaca’s te fotograferen. Onze reisbegeleidster geeft haar en fooi en zij is blij. De alpaca hoedsters heeft wel veel moeite om haar beesten van de weg te houden, dit geeft een prettige beeld.

Eens we de Colca Canon verlaten, rijden we verder over de altiplano, de Peruaanse hoogvlakten in de Andes. We stoppen op 4200 m om onze picknick op te eten. En voor de rest is het een dag door de hoogvlakte. Uren door de altiplano word wel wat saai na enige tijd, het zijn enorme grasvlakten, die soms worden onderbroken door een dorp dat er niet al te modern uitziet.

Tegen de avond komen we aan in Puno, geen gezellige stad maar van hieruit gaan we het Titicacameer bezoeken in de komende dagen.

  1. Sven

    Leuke foto’s! Het zier er een avontuurlijke reis uit. Geniet er nog van! Groetjes, Sven & Sophie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *