Machu Picchu

Machu Picchu zien, dat verdien je, er geraken vraagt inspanning.

Om 4u zijn we opgestaan, ontbijt, wandelen naar het busstation, dat is maar 5 minuten. Daar staat al een lange file te wachten op de bus naar Machu Picchu. De eerste bus vertrekt om 5u30, maar er staan al honderden mensen te wachten. Op een bus kunnen 30 mensen en er zouden 30 bussen rijden vandaag, dus de eerste 900 kunnen mee met de eerste lichting. We hoopten dat er niet meer dan 900 mensen voor ons stonden. De rit naar boven duurt 40 minuten, dus voor de eerste bus terug beneden is zijn er 80 minuten gepasseerd, het is dus belangrijk om bij die eerst groep te zijn of je kan lang wachten.

Om 5u30 kwamen dan de eerste bussen toe en de mensen begonnen in te stappen, alles wordt geregeld zodat er geen chaos ontstaat. We schuiven verder aan  en komen dichter bij de bussen, die opvallende beginnen te minderen. Ondertussen heeft onze gids zich bij de groep gevoegd, het is dezelfde als 2 dagen geleden en ik  was er toen al niet content van. Dus elke fout die de gids maakt, is in mijn ogen al erger dat anders. Terug naar de bussen, we naderen het instap moment, er staat nog maar één bus, als we tellen lijkt het dat we daar nog op geraken, we zijn blij. Maar wat doet onze gids, hij houd onze groep tegen en laat andere mensen opstappen, met als reden de groep tezamen op één bus te houden, toch was er duidelijk nog genoeg plaats voor de hele groep. En dan stonden we daar, alle bussen weg, het was al wel 6u, bij onze telling zouden nu nog 50 minuten moeten wachten. De gids dacht dat er nog een bus zou komen, maar leek zich te hebben vergist, hij en de reisleidster stonden er wat beteuterd bij. Onze groep begon zich dan wat op te winden en te klagen en ik deed gretig meer, dit was wel grappig omdat ze het niet van Belg verwachten, misschien dat ik nog de meeste krachttermen gebruikte. De gids verstaat toch geen Nederlands. Maar plots doemde er nog een bus op, wij alle blij, en begon bij wijze van grap de gids op te hemelen, waar vele andere aan meededen, dit was een leuk moment.

De rit naar Machu Picchu gaat echt door de jungle, er is een verwarde zandweg aangelegd, die kronkelend naar boven gaat, de bussen rijden daar gezwind door. Ondertussen komen de eerste bussen al terug naar beneden, je ziet dat er al veel routine is bij de chauffeurs als ze elkaar  kruisen.

Ondertussen zien we de mist opdoemen in de bergen, dit voorspeld niet veel goeds voor het zien van Machu Picchu.

Boven aangekomen, het is dan 7u, staat hier ook weer een rij om binnen te gaan. Je geraakt niet binnen zonder reispas en natuurlijk een inkomticket. Deze moeten alle worden gecontroleerd en dat duurt even.

Eens binnen neemt de gids ons dadelijk mee voor een zware klim van 15 minuten naar het uitkijkpunt, maar je kan nu al weten dat er niets te zien zal zijn, de hele berg hangt in de mist.

Als we daar moe boven komen zien we enkel mist, het beetje krediet dat de gids had opgebouwd was al lang terug verdwenen. Hij had beter zoals andere gidsen eerst door de ruïnes gewandeld en daar zijn 2 uur durende uitleg gedaan, het schijnt om gids te worden moet je een universiteit studie voor gidsen volgen, ik denk dat de onze wel een herexamen heeft gehad.

Tezamen met de lama keken we verwonderd naar het in mist gehulde Machu Picchu.

Na enige tijd zie je dan toch enkele flauwe schimmen te zien van Machu Picchu en we worden al blij. We hebben al wat meer hoop om toch nog iets wonderlijks te zien vandaag. Rond 8 a 9 uur zien we toch al meer en nemen dan al gretig foto’s, want de mist komt en gaat. We wandelen ondertussen door de ruïnes, onze gids geeft uitleg, daar zijn ook wel interessante dingen bij. Het blijft een ongelooflijke site. Ik vind wel dat ze in Peru teveel hameren op het niet weten hoe ze dit hebben kunnen bouwen, er zijn zoveel theorieën. Nochtans de Egyptenaren bouwden 3000 jaar geleden hun piramiden, de Romeinen 2000 geleden hun tempels en arena’s  en de Chinezen 1000 jaar geleden hun muur, alle prachtige staaltjes van bouwkunst.

Niettemin het is een prachtige prestatie wat die Azteken hier op 3000 m hoogte hebben gebouwd.

Na zijn uitleg het is ondertussen 9u30 mogen we vrij rondlopen, om terug naar het uitkijkpunt te geraken moet je wel eerst de site verlaten. Je mag met je inkom ticket 3 keer terug binnen, zo dat ik geen probleem. Eerst snel iets gegeten, want dat mag ook niet op de site, er lopen genoeg bewakers rond om dit in het oog te houden, en dat is een goede zaak, ze moeten dit erfgoed beschermen.

Om terug binnen te gaan moesten we terug een pascontrole doen. Ondertussen is het mooi uitgeklaard, dus wij terug naar het uitkijkpunt, de zware 15 minuten klim. Je komt moe boven maar het zicht is dan fenomenaal, een perfect orgelpunt op de 3 weken rondreis van Peru.

Daar hebben we nog een uur rondgehangen, om dan moe en voldaan de trip terug naar Aguas Calientes aan te vatten. Dus weer met de bus en ook hier weer een rij, maar de bussen komen af en aan.

We gingen dezelfde dag nog terug naar Cusco, dit was nog een vermoeiende onderneming, om 15u20 vertrokken we met de trein, een rit van 3u30, in tegenstelling tot om auto en bus chauffeurs, reed deze trein ongelofelijk traag.

We kregen we een mode show gepresenteerd, de treinbegeleiders proberen kleren en andere gadgets te verkopen en doen erg veel moeite, maar de prijzen zijn erg duur, ze verkopen bijna niets vrees ik.

De trein gaat maar tot in Poroy, daar hadden we nog een busrit 30 minuten voor de boeg. Om 20u waren we terug in ons hotel, we zijn nog snel de stad ingetrokken om iets te eten, en daarna onder de wol, de blog was voor de volgende dag.