Onderweg naar Nasca

We rijden verder naar het zuiden, richting Nasca. Hier zijn de beroemde Nasca lijnen te bewonderen. Het is een trip van een kleine 200 km. Het landschap waar we doorrijden is nog steeds woestijn, droog en dor met hier en daar wat groene oases. We stoppen even kort bij een katoenveld, wel eens leuk om zien. We rijden soms ook door wat bergen wat toch altijd weer speciaal is. Voor zij dit het niet weten, de Nasca lijnen zijn enorme tekeningen gemaakt in het woestijnlandschap van Nasca. Niemand weet wat ze betekenen. Deze zijn enkel vanuit de lucht te zien.

Onze eerste stop is aan het huis van Maria Reiche, een Duitse zij heeft haar hele leven de Nasca lijnen bestudeerd, in feite zonder succes, want we weten nog altijd niet hoe en waarom ze zijn gemaakt.

Ze heeft er wel voor geijverd om ze te beschermen, wat haar is gelukt. Het huis is erg primitief en in feite niet zo interessant, maar voor haar verdienste om de Nasca lijnen te beschermen, verdient ze een herdenkingsplaats.

Iets verderop  is een uitkijktoren waar je 3 tekeningen kan zien, dit is wel indrukwekkend.

In de late namiddag zijn we nog naar een ondergronds aquaduct gaan zien, wij zien het wel van boven de grond, en er is niet zoveel aan te zien. De gids is wel gedreven en door zijn uitleg is het wel interessant. Water is en was een groot probleem maar door dit ingenieus systeem konden ze toch water voorzien in deze dorre vlakte.

Daarna zijn we nog naar een begraafplaats van de pre inca tijd geweest. Hiervoor moeten we door een zanderige hobbelige weg 7 km de woestijn in. De locatie is fantastisch mooi. De enorme vlakte met de bergen eromheen. Hier zijn 12 graven gerestaureerd, onze gids stopt aan elk graf en geeft daar een uitleg, nogmaals hij kan het goed vertellen maar 12 keer dezelfde uitleg met hier en daar een afwijking is wel wat teveel. Ik twijfel wel of het echte mummies zijn die in de graven liggen, maar het is toch een interessante uitstap. En nogmaals de omgeving is zo mooi. Tegen zonsondergang rijden we terug richting normale weg en beleven we nog eens een zonsondergang in de woestijn.

s’ Avond zijn we met de hele groep in een kippenrestaurant gaan eten, dit is een restaurant dat voornamelijk door Peruanen word bezocht, er zit hier veel volk maar het is er groot genoeg om nog een groep van 20 man erbij te nemen. Het was een tip van onze reisbegeleidster, dit zijn toch wel pro’s om begeleid te reizen. Ik zou waarschijnlijk nooit in dit restaurant zijn binnengegaan. Ik drink hier voor de zoveelste keer een Chicha Morada ( gemaakt van zwarte mais), toch een geweldig drankje, ik had zelfs ineens een kan van een liter besteld, die we wel met 3 hebben gedeeld.