Het was vroeg opstaan vandaag, we hadden een tocht van 560 km voor de boeg. Om 5u opstaan, 5u30 ontbijten en om 6u de bus in en we waren vertrokken. We stoppen geregeld, om wat moois te bekijken of voor een planpauze. Bij de eerste stop kunnen we zien wat een aardbeving kan veroorzaken, hier is in 1998 een grote aardbeving geweest, en deze heeft een enorme barst in het landschap veroorzaakt(zie foto hierboven). Ze is enkele tientallen meter breed en hoog en dit over een heel lang stuk. Peru is één van de meest aardbeving gevoelige plaats in de wereld, de bevolking wordt daar goed op voorbereid.
Het grootse deel van onze tocht, ging over de Pan-American Highway, deze gaat van Vuurland helemaal in het zuiden naar Alaska helemaal in het Noorden. Een groot stuk dat wij doen vandaag, gaat langs de kustweg, dit geeft prachtige vergezichten.
We hebben 2 chauffeurs, ééntje daarvan is een wilde chauffeur. De weg die kronkelt lang de bergwanden en soms gaat die de bergen in om weer een bergpas te nemen. Tijdens dit gedeelte rijd onze wilde chauffeur, wij noemen hem de claxon, want hij claxonneert heel veel. Ik denk dat de claxon het belangrijkste onderdeel is van de bus. Bij elke persoon, wagen of ander voortuig dat te dicht in de buurt van de bus komt, begint hij al te toeteren. Onze chauffeur rijd zo hard dat we ons niet 100% veilig voelen, er staan nochtans vele verkeersborden die aangeven hoe gevaarlijk het is. Na enige tijd grijpt de reisleidster in, en mindert hij toch zijn snelheid.
We passeren veel dorpjes die zijn opgetrokken langs de Pan-American, het één al wat stoffiger en bouwvallig dan het andere. Wel zijn er veel in mooie kleuren geschilderd. En natuurlijk het rijd er ook vol met tuc-tucs, de één al wat nieuwer dan de andere. Je merkt dat je in het arme deel van Peru zit.
Next stop de rijstvelden van Atico, vanop de berg heb je hier een prachtig zicht op de stad en de rijstvelden.
Voor het middagmaal stopten we in Camana, dit is de laatste stad voor we de bergen intrekken. Ik nam een rivierkreeftensoep, kreeg ik daar een soep waar er 8 van die rivierkreeften inlagen, dood weliswaar, maar ik moest die zelf nog pellen. De soep was warm de rivierkreeften lagen in die warme soep, deze moest er eerst uithalen om te kunnen pellen, dit was een vettige bedoening. en veel blijft er niet over van een gepelde rivierkreeft. Niettemin deze soep smaakte lekker.
Rond 6 uur kwamen we aan in Arequipa, het was een tocht van 12u. We zitten nu op 2300m hoogte, de rustige opbouw naar hogere hoogte begint.
De kamer die we kregen stond ons niet aan, het was op het gelijkvloers naast de tuin en in de douche zat geen dak, er lagen enkele losse platen op, voor de rest de buitenlucht, erg onaangenaam. Ik ben om een andere kamer gaan vragen en kreeg die na wat aandringen. Nu zitten we hoger en hebben een dak in de badkamer.
’s Avonds hebben we eerst nog een korte stadswandeling gezien, we zagen de prachtige mooi verlichte kathedraal. We zijn daarna met heel de groep gaan eten in een lokaal restaurant. Hier heb een alpaca(een soort Lama) steak gegeten, mals en lekker, weer een dier dat ik van mijn nog te eten diersoorten kan schrappen.
Geef een reactie