Van Puno naar Cusco

geplaatst in: Peru | 0

De laatste tocht stond vandaag op het programma, van Puno naar Cusco 370 km. Hierna nemen we afscheid van onze 2 bus chauffeurs, daar ben ik niet rouwig om want één van de twee is toch een cowboy, vandaag weeral, de weg is gevaarlijk en het regent een tijd en toch blijft hij snel en agressief rijden, in de bus hoor je het ongenoegen. In feite zou Djoser deze chauffeur niet meer mogen nemen, hij rijd toch met 20 mensenlevens aan boord.

We vertrekken vroeg om 7u maar dat is geen probleem want we worden elke morgen gewekt om 6u door een groep jongeren, die turnoefening doen op het plein achter het hotel. Het lijkt op dril oefening in het leger, dus met zingen tijdens de oefeningen. Het zicht uit onze kamer is anders wel mooi, zie maar op de foto.

Na enkel uren rijden passeren we langs de stad Juliaca, een stad van 280000 inwoners, dat stijf staat van de corruptie en voornamelijk handel doet met Bolivia. En dat zie je aan de weg infrastructuur, wat je daar ziet slaat je met verstomming, Ik kan de het zelfs niet beschrijven, kijk maar op de foto’s. Dit is de hoofdweg door de stad, dus alle verkeer van het noorden naar het zuiden passeert hier. Het meest bizarre is nog dat in deze stad wel de belangrijkste luchthaven van het zuiden van Peru ligt, hier landen veel grote vliegtuigmaatschappijen. Dit zou een welvarende stad kunnen zijn.

Er staat weer een picknick op het programma, we stoppen dus onderweg om eten op te slaan. Hier begin je te merken dat je onderweg bent naar de belangrijkste bezienswaardigheid van het land, de prijzen stijgen hoe dichter je bij Machu Picchu komt.

In de bus wordt de cd met Quechua muziek, die we we bijna allemaal gisteren avond hebben gekocht opgezet. Dit geeft dadelijk veel ambiance in de bus.

De weg gaat weer over de Altiplano, maar het landschap is veel mooier dan we weg die we enige dagen geleden door de Altiplano maakten. Parallel met de weg loopt er een spoorlijn die van Puno naar Cusco gaat, volgens National Geografic zou dit één van de mooiste spoorlijnen ter wereld zijn, dit meld toch onze reisbegeleidster maar ik zou het kunnen geloven wat het landschap is erg mooi.

We overschrijden de laatste keer tijdens deze reis de kaap van 4000m, we gaan tot  4334m. Hier is natuurlijk een uitkijkpunt waar we stoppen en we zijn niet alleen. Hier ook merk je dat we richting Machu Picchu gaan, er stoppen veel bussen. Het uitzicht is natuurlijk prachtig. En natuurlijk hier ook weer veel verkoopstandjes met de typische Andes spullen, die er allemaal zo kleurijk en aanlokkelijk uitzien, we hebben ons laten verleiden met de aankoop van handschoenen.

Onze picknick nemen we op een leuke locatie. In één of ander gehucht langs de weg stoppen we, het lijkt niet dadelijk iets aantrekkelijk maar als we achter het huis gaan is daar een mooie tuin met enkele alpaca’s en vicuña’s, daar eten we onze boterhamen op.

Er zijn nog 2 stops voor we in Cusco aankomen: de Racqi tempel, een Inka site, leuk om zien maar als je geen uitleg hebt, begrijp je er niet veel van. Hier kunnen we de knappe bouwstijl van de Inca’s al goed zien, aan de stenen die perfect op elkaar passen en zo het gebouw extra stevigheid geven en bestand zijn tegen aardbevingen.

 

 

 

 

 

 

 

De volgende stop was de kerk Andahualillas, dit was werkelijk mooi. Deze kerk is van binnen volledig beschilderd en hangt vol schilderijen, dit is de moeite om zien. Je mag er spijtig genoeg geen foto’s nemen. Bij je inkomticket krijg je wel een dvd mee met al dat moois op, dat hopen we toch, want ik zal tot thuis moeten wachten tot ik hem kan zien. Hier hadden we geluk, want toen we weggingen, dropten ze daar enkele grote bussen met toeristen en groot is dat kerkje niet.

 

 

 

 

 

 

 

 

Dan eindelijk in Cusco het is al bijna 6u. Ons hotel ligt in een straat waar geen auto’s laat staan bussen in kunnen, we moeten dus onze bagage zelf naar het hotel sleuren. Het hotel is basic maar er is goed internet en ligt heel dicht bij de plaza Armes, we zijn blij.

s’ Avonds gaan we nog naar de Plaza de Armas, dit is wel ongelooflijk mooi. We gaan met de hele groep eten, en hier neem ik Cuy, een specialiteit in Peru. Best lekker zo’n lieve cavia.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *