Naar Kaliningrad

Deze morgen om 8u30 de deur dicht  getrokken en ons 4 daags avontuur naar het WK in Rusland kon beginnen. Om 19u ’s avonds waren we op onze hotelkamer in Zelenogradsk(Kaliningrad).

Er zijn geen rechtstreekse vluchten vanuit Belgie naar Kaliningrad, zelfs niet vanuit onze omringende landen. Het enige betaalbare tarief was via Wit Rusland met de Wit Russische  vliegmaatschappij Belavia. Dus onze eerste vlucht was van Charleroi naar Minsk (Wit Rusland). Vanuit Charleroi vertrekken er niet zoveel vliegtuigen naar bestemmingen buiten de schengen zone. Ik was zelfs verbaast dat daar een aparte terminal voor was. De douane beambten hebben daar niet veel te doen, en dan zitten ze daar nog met 2, één voor de eu burgers en één voor al de andere. Ik denk dat ze blij waren van ons te zien.

In Minsk was het andere koek, daar genoeg loketten hier moesten we niet lang wachten, maar hoe grondig dat die u reispas en visum controleren dat is niet gewoon. Ze zitten met loepe de reispas  na te zien. Eens daar voorbij zaten we in Wit Rusland, ik kon aan de verleiding niet weerstaan om even de luchthaven te verlaten,  ik heb 100m op Wit Russische bodem gelopen.

We moesten 2 uur wachten op onze vlucht naar Kaliningrad. Op dat moment was de WK wedstrijd van de Belgen tegen Tunesie bezig, dan hoop je toch dat er ergens op één van de tv’s de wedstrijd zou worden uitgezonden, maar dat viel tegen, nergens voetbal te zien. Dan heb ik maar een poging ondernomen om via internet radio  de wedstrijd te volgen, maar dat viel ook tegen. Het internet was zo zwak af en toe hoorde ik een flard van Peter Vandenbempt zijn verslag en een webpagina openen vroeg veel van je geduld.. Maar als we waren geland stond het al 4-1,  spannend was het niet meer.

De vlucht van Minsk naar Kaliningrad duurde maar een klein uurtje, om 18u20 waren we in Kaliningrad. De douane formaliteiten waren hier nog even absurder dan in Minsk. Constant ging het hoofd van de douanier op en neer, kijken naar de foto kijken naar mij, zeker 10 keer. Ik begon even te overwegen om haar uit te vragen zoveel keer heeft ze in mijn ogen gekeken. Dan letter voor letter de info op de reispas vergelijken met  wat er op de computer staat Dit zou wel kunnen te maken hebben met het schrift, zij zijn cyrillisch schrift gewoon.

Het hotel zou voor ons een taxi voorzien maar daar was niet veel van te zien. Er stond daar niemand op ons te wachten, we hebben wat rondgelopen in de luchthaven maar niemand gevonden. Dan maar zelf een taxi gezocht, dat is niet moeilijk, naar de balie gaan betalen en instappen.

Aan de receptie van ons hotel zijn ze het Engels niet machtig, Ze zijn hier duidelijk geen westerse gasten gewoon, op de balie liggen bladen met in grote vette letters in het Engels geschreven,  waar het ontbijt is en welke documenten je moet afgeven aan de receptie. Voor de rest is het Russisch met gebaren taal.

De eerste 2 dagen verblijven we aan de Baltische zee, in Zelenogradsk. We hebben nog een wandeling naar de kust gemaakt(ver is dit niet, 200m denk ik). Er is hier een pier en een dijk, het lijkt een beetje op een gezellig kuststadje in België.

We hadden nog honger en in onze zoektocht naar eten vonden we een bakker, die hoog stond aangeschreven in trip adviser. Deze was open tot 21u, daar konden we dus nog iets vinden. En inderdaad de koffiekoeken zagen er lekker uit maar om deze te bemachtigen moesten we toch veel geduld hebben door de Russische inefficiëntie. Er werd daar voorgestoken zonder enige gene. Die twee jonge gasten achter de toog deden hun job wel goed en met veel overtuiging maar zo traag, alles in een apart zakje als ze de kassa bedienden leek het wel dat ze een complex computer programma aan het schrijven waren. Ik bleef braaf wachten in de hoop dat ik ergens toch wel eens iets zou kunnen bestellen, ik ben het Russisch niet machtig en wou me niet als een westerse arrogante man laten overkomen. Dan begon er een wat oudere vrouw te reclameren op de massale voorstekers( ik denk dat toch want ik verstond er niets van, enkel door de toon van praten leek het reclameren) niettemin toen konden we bestellen en bleek die gast achter de toog Engels te kunnen en hielp hij ons met trots in het Engels verder. We zijn dan aan onze lekkere koffiekoeken geraakt,

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *