Vandaag stond het onze eerste biathlon wedstrijd op het programma, een estafette wedstrijd van de mannen, 4 x 7,5 km langlaufen en 2 maal karabijnschieten.
Voor zij die biathlon niet kennen, het is een combinatie van langlaufen en karabijnschieten. Eerst moet er een 3 a 4 km worden gelanglauft en daarna 5 keer worden raak geschoten op een stilstaand doel. Dit wordt in deze wedstrijd 2 keer per persoon gedaan, het schieten is één keer liggend en één keer staand.
Maar eerst gingen we deze morgen het nieuwe moderne operagebouw bezichtigen. Een indrukwekkend gebouw, gelegen aan het begin van de Oslofjord. Hier kan je tot op het dak wandelen en dit geeft je een mooi uitzicht op de stad en de bergen daarachter.
Dan om één uur was het tijd om naar de wedstrijd te vertrekken, na ons eerst met enkele lagen goed te hebben aangekleed zijn we met de metro vertrokken. De wedstrijd gaat door in Holmenkollen, dit is het wintersport gebied van Oslo, en ligt op ongeveer 30 minuten rijden met de metro. Bij ons vertrek zat er nog niet teveel volk in de metro, enkel de zitplaatsen waren bezet. Maar na enkele haltes zat de metro stampvol, de meeste met vlaggen, sjaals en mutsen in de kleuren van hun land. Toegekomen in Holmenkollen was het nog een flinke wandeling naar de de piste. Hier zag je al de massa aan mensen, het was een lange processie naar boven.
Vandaag hadden we tickets voor de wandelplaatsen, hiermee konden we langs het parcours de wedstrijd volgen. Hier waren we niet allen, er was hier meer dan 10.000 man, overal was het aanschuiven, zelfs om naar het toilet te gaan, zoals je op de foto kan zien.
Gisteren melde ik dat je biathlon kon vergelijken met ons veldrijden, maar dit geld enkel nog voor het parcours, maar dan ploeteren door de sneeuw in plaats van door de modder. Voor de rest houd elke vergelijking op, dit is een mondiale sport, van elk wintersport land, en dat zijn er veel, zijn er sporters en supporters.
Het ploeteren door de sneeuw hebben de Noren goed in de benen, voor ons was het wat onbeholpen waden door de sneeuw in de hoop niet te vallen. De andere van jong to oud gingen gezwind de heuvels op en af zonder maar één schuiver te maken.
Plots hoorden we afroepen dat de Belg in voorlaatste positie lag en wij wisten niet dat er een Belg deelnam, in feite een schande. Wij dan naar al ploeterend naar het reuze scherm gaan zien, ondertussen was de tweede ronde van de wedstrijd al bezig, hier konden we onze Belg in actie zien tijdens het schieten. Ik wou toch nog een foto maken, wij dus terug ploeterennaar het parcours om hem daar te zien passeren en hem toe te juichen maar helaas, we hebben hem niet meer zien passeren, waarschijnlijk is hij uit de wedstrijd genomen omdat ze werden gedubbeld. Hier op de foto kan je hem zien liggen bij het schieten.
Het was een spannende strijd tussen de Noren, Duitsers en Canadezen. Uiteindelijk wonen de Noren wat tot een ware vreugde uitbarsting beide, en dat is altijd leuk om mee te maken.
Na de wedstrijd vertrok iedereen natuurlijk tegelijk, wat tot een massale uittocht leidde, die tergend traag vooruit ging. Allen richting metrostation, hier hadden we door een juiste inschatting en een flinke dosis geluk een perfecte plaats op het perron weten te bemachtigen, zo konden we bij de eerste in de metro stappen en een zitplaats bemachtigen, wat welgekomen was na uren rechtstaan.
Voor ons avondeten kozen we weer voor een Amerikaanse keten(denk ik toch), Peppes Pizza. De pizzas lijken iets meer echt Italiaans dan bij de Pizzahut, toch vrees ik dat menig Italiaan zich niet in deze keten zal vertonen.
Geef een reactie