Op onze tweede dag op de Olympische spelen in Parijs lagen al onze sportevenementen in het water.
Schoonspringen van de 3m plank
In de voormiddag gingen we naar het schoonspringen vanop de 3m plank mannen. Hiervoor moesten we terug naar het noorden van Parijs. Het aquatics-centre is één van de weinige nieuwe venue’s die speciaal zijn gebouwd voor de Olympische spelen. Het ligt naast het grote Stade de France, we moesten dus met dezelfde RER als gisteren nemen, het enige nadeel was, dat het aan de andere kant van de autostrade lag, en er een hele omweg moest worden gewandeld, mijn 10.000 passen van vandaag heb ik al zonder problemen gehaald. Maar dan was het zitten en 3u kijken naar mannen die in het water doken.
Elke wedstrijd begint, met wat een oude Franse traditie zou zijn, het 3 maal kloppen met een houten stok op de grond voor een event begint. Dit werd altijd gedaan door een oud internationaal atleet, die ik meestal niet kende, maar waar de zaal telkens wild van werd. Om dit enige kracht bij te zetten, waren de bonken vooraf opgenomen en moest de klopper zien dat hij in de maat, 3 tikken met de stok op de grond gaf. Niet iedere oud atleet lukte het om synchroon te kloppen.
Vandaag waren het de kwalificaties, elke deelnemer moest 6 sprongen afwerken, en er waren 25 deelnemers, dus we hadden 150 sprongen te goed.
Elke sprong wordt beoordeeld door een jury van 6. In het begin is het moeilijk om goede van slechte sprongen te onderscheiden, maar na enig tijd kan je al de betere en zwakkere deelnemers onderscheiden en kan je al beter hun fouten zien. Op de foto’s hieronder, is een heel goed uitgevoerde sprong, het was dan ook de uiteindelijke winnaar.
Aan de ingang van het aquatics-centre, staat dit enorm metalen kunstwerk, van wie het is en wat het voorstelt, weet ik niet. Het is best indrukwekkend om zien.
La Defence, waterpolo
In de namiddag stond het waterpolo op het programma. Hiervoor moesten we naar wijk La Défense, een moderne kantorenwijk in het westen van Parijs. Hier staat het prachtige kubus gebouw “Grande Arche”, het is 110m hoog, werkelijk indrukwekkend.
De wedstrijd ging door in La Défense arena, een grote zaal waar concerten en sportwedstrijden doorgaan, en waar nu een tijdelijk zwembad is ingebouwd.
Er stonden 2 waterpolo wedstrijden van kwart finale op het programma, waaronder één met de Nederlanders, en dat was overal goed te zien, de oranje kleur was dominant hier.
De eerste wedstrijd was Canada tegen Spanje, een weinig spannende wedstrijd, Canada was zwak, ze verloren de wedstrijd met 18 – 8. In het begin kon Canada nog wat bijbenen, dankzij een strafschot, zie foto hieronder, maar voor de rest was het huilen met de pet op.
De tweede wedstrijd daarentegen was spannender, de Nederlanders tegen de Italianen. Een wedstrijd met veel dynamiek emotie en spanning.
Een wedstrijd begint altijd met de bal in het midden, en bij het startsignaal zo snel mogelijk zwemmen om als eerste bij de bal te zijn, dadelijk een dynamisch begin van het wedstrijd.
Voor ons zaten een aantal Italiaanse jonge dames die vurig en fanatiek supporterden. Naast mij zat een Nederlands koppel, waar de man constant zat te mekkeren over de fouten die de Nederlandse speelsters maken, hij was duidelijk gespannen.
Het ging lange tijd gelijk op, maar in het laatste kwart, lukte het de Nederlanders om een kloof van 2 punten te maken, die de Italianen niet meer dicht kregen, de jonge dames werden stiller, maar de Nederlander bleef maar mekkeren, de spanning werd hem teveel denk ik. Ik ken die stress, ik heb dat ook, zelfs de buit zo goed als binnen is, ben ik pas gerust bij het laatste fluitsignaal.
Het was een geweldige beleving, een waardig einde van de tweede dag Parijs. Nu gingen we terug naar België, om vrijdag nog een laatste keer terug te komen naar de Olympische spelen.
Geef een reactie