Potosi, eten bij een mijnwerker

geplaatst in: Bolivia, Zuid Amerika | 0

s’ Avond waren we uitgenodigd bij een oud mijnwerker, waar we een diner kregen. Nu uitgenodigd en krijgen, is veel gezegd, we moesten er wel voor betalen, maar het is in feite spotgoedkoop.

We gingen er met een minibus naartoe, dit soort busje, vervallen en versleten, rijden hier massaal rond. Onze reisbegleidster sleurde al van Sucre een piñata mee. Op dat moment wist ik niet waarom.

Voor we naar de eetplaats gingen, kregen we van de oud mijnwerker, nog wat uitleg over het werken in de zilvermijn. Het meeste aandacht op dat moment ging naar een drinkbeker, in de vorm van een naakt vrouwenlichaam, waar je lokaal bier uit kon drinken via de vagina, zie foto hierboven. Er was ook een alternatief voor de vrouwen, zie foto hieronder, veel animo om dit te proberen was er niet, uiteindelijk was toch één vrouw die dit even wou proberen. De mijnwerker vond dit heel grappig, misschien toevallig, maar het was de vrouw van de man die het bier in de beker met het vrouwenlichaam dronk.

Ik denk dat wij Europeanen, hier niet zoveel humor meer in zien.

De oud mijnwerker, had aan zijn huis een kleine verzameling aan mijnwerker spullen, dat fungeerde een beetje als een klein museum. Zoals op de foto hieronder, een weergave van de jaarlijkse parade van de mijnwerker feesten.

Er lag voor iedereen een helm klaar met zijn naam erop, deze diende om de volgende dag naar de mijn te gaan. Ook mijn helm lag klaar.

In dit klein museum stond onze eettafel mooi gedekt klaar.

Het eten was heel lekker, we begonnen met een quinoa soep, daarna een soort rundsvlees, met frieten (die waren minder lekker) , ocra (dat is dat wit gebakken stuk groenten), gebakken banaan, een soort salade, en er waren ook nog erwten en wortelen. In feite niet zo speciaal, lekker westers, behalve die gebakken banaan en Ocra, die beide heel lekker waren.

De verassing voor mij, kwam op het laatste, er was al een taart binnen gebracht voor een jarige in de groep, wat voor de nodige lol zorgde. En daarna werd er plots een taart onder mijn neus gezet, met de Belgische driekleur en mijn naam. Ik schrok even, en wist niet goed waarom. Wat bleek, er worden altijd taarten gegeven, met de vlag op van het land van de klanten, en daar hun namen bij gezet, en vermits ik de enige Belg was, kreeg ik een eigen taart. Dit was heel leuk. De Nederlanders moesten een taart delen, met al hun namen erop.

Op het einde wisten we eindelijk waarvoor de piñata diende. De jarige mocht er met haar ogen toe op slaan, dit is een Boliviaanse gewoonte, dat een jarige een piñata mag stukslaan. Best grappig.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *